Toppunten van mijn reis

18 april 2017

In mijn laatste blog heb ik het gehad over dingen die niet leuk zijn aan reizen en ik realiseerde dat ik mijn blog niet negatief wil eindigen (ookal was die blog sarcastisch). Vandaar dat ik nu een blog heb geschreven over de speciale momenten die ik tijdens mijn reis heb meegemaakt. Momenten waar ik nu nog kippenvel van kan krijgen. Mooie momenten, gekke momenten en enge momenten. Momenten die ik nooit zal vergeten. Ik maak er, zoals mijn vorige blog, een lijstje van. Lekker makkelijk. Dit is niet alles, maar de rest zit in mijn geheugen. Daar gaan we:

1. Kathmandu. Ik weet dit nog heel goed. Ik zou voor het eerst in mijn leven aankomen in een land ver weg van huis, Nepal. Ik was muziek aan het luisteren toen het vliegtuig een bocht maakte om een berg en de gigantische stad Kathmandu tevoorschijn kwam. Wauw, wat een grote stad! Mijn hart maakte een sprongetje: eindelijk kon mijn reis beginnen.

2. Voor het eerst naar een tempel. De dag nadat ik was aangekomen in Nepal, besloot ik om naar de Swayabhu tempel te gaan. Deze tempel, ook wel Monkey Temple, lag 35 minuten lopen van mijn hotel vandaan. Ik dacht gelijk al dat ik verkeerd was gelopen, maar na een half uur kwam ik toch echt bij de heuvel aan. De tempel was prachtig en omgeven door gebedswielen die piepten als je ze ronddraaide. Het rook naar wierrook en overal waren Nepalezen kleine offers aan het brengen.

3. Verjaardag. Op mijn verjaardag vertrok ik met een taxi naar KRMEF. ’S Avonds gingen we uit eten in Kirtipur, een dorpje dat een uurtje van onze van foundation lag. We ploften neer op de grond, die bedekt was met rieten matten en we gaven het heerlijke eten en drinken door. We keken uit op de stad, die nu als een zee met lichtjes was.

4. Khahare. Dit was de eerste keer dat ik in een lokale bus stapte in Nepal. Samen met twee vrijwilligers van KRMEF wilden we een wandeling maken naar een dorpje, maar de bus kwam langs en de chauffeur wilde ons meenemen. Bij het dorpje aangekomen werden we onthaald door een vrouw met lepra (dit kwam veel voor in het dorp). Ze heeft ons haar dorp laten zien en we begrepen uit haar gebaren dat ze heel trots was op haar rivier. We stemden er maar mee in, ondanks het feit dat de rivier bevuild was met plastic en andere troep. 

5. Huisje bouwen. Krishna vroeg of ik met Sara en Carlotta wilde helpen met het bouwen van een huis. We zouden met de auto worden gebracht, niet wetend dat we achter op een truck moesten staan. We hielden ons goed vast aan de reling, want de weg was onverhard en dus hobbelig. De wind waaide in onze haren en zorgde voor tranen in onze ogen.
Na het bouwen aten we koekjes en thee met de vrouw die in het huis zou gaan wonen. Een andere dag namen we pauze met haar en probeerden duidelijk te maken dat de grapefruit (die daar hing) ons heel lekker leek. Aan het eind van de dag had ze er eentje voor ons bereid en keek ze trots toe hoe we er van genoten.

6.Wandelen in het donker. Met Tara, Carlotta, Sara, Suranjan en twee van zijn vrienden besloten we om naar Chitsapani te gaan. We begonnen te laat met wandelen en voor we het wisten liepen we in het donker. Daar liepen we dan, in het donker, met onze hoofdlampjes en telefoons. Gelukkig kwamen we aan bij Chitsapani, maar dit was niet meer dan een barrak met bedden. De eigenaar deed wat koude Dal Bhat op onze borden en we probeerden hierna te slapen. Het was echter zo koud, dat we in al onze kleren sliepen en lepeltje-lepeltje moesten liggen om het warm te krijgen...

7. Jazz Upstairs. Nadat we het lekkerste Indiase eten hadden gegeten bij Western Tandoori in Kathmandu, gingen we naar een jazzcafe. Het was lekker om even weg te zijn van de foundation en eindelijk weer eens laat naar bed te gaan.

8. Annapurna. Tijdens mijn trekking in de Annapurna Region merkte ik steeds vaker op dat ik zo gefocust was op de grond, dat ik af en toe de omgeving vergat. Dan ging ik even stil staan, keek ik om me heen en nam een slokje water. ‘’Wat een uitzicht.’’ dacht ik dan en realiseerde me hoe onwijs gaaf het was.

9. Aankomen in Annapurna Base Camp. Wat een magisch moment. Omgeven door de Himalaya, kou en dan het feit dat je op 4130 meter hoogte bent... Wow

10. Aardbeving. Dit was een hele absurde nacht! Ik was voor een nachtje teruggegaan naar KRMEF om nog even dag te zeggen. Tara was (weer) ziek en ik werd midden in de nacht van haar wakker. Ze moest overgeven, maar kreeg onze deur niet open. Ik werd wakker van haar gebonk en bleef nog even bij haar zitten toen ze klaar was. We vielen gelukkig snel weer in slaap… Tot ik weer wakker werd. Mijn bed was aan het schudden en ik dacht dat ik de enige was die het voelde. Toch vroeg ik voorzichtig: ‘’Uh guys, is this an earthquake?’’ Gelukkig waren Tara en Eleni al wakker en we liepen snel naar buiten. Dhadu en David sliepen rustig door. We twijfelden of we iets moesten doen, maar gingen uiteindelijk weer naar bed.

11. Onderweg naar Chitwan. Iemand van een reisbureau bracht mij naar de bus en zegt vervolgens: ‘’I think this is your bus.’’. Niet heel fijn, maar ik ging toch in de bus zitten. Daarna kwam er een man van de organisatie die om mijn kaartje vroeg. Ik geef hem mijn kaartje en hij loopt met mijn kaartje de bus uit. Ik zat negen uur gespannen in de bus, bang dat ik niet kon bewijzen dat iemand mijn kaartje mee had genomen.

12. Bhaktapur. Ja, dit was een hele onderneming. Ik vond de juiste bus, die meer op een schoolbus leek dan een normale bus. Ik ging naast een meisje zitten dat onderweg was naar school. Samen met haar en een oudere vrouw uit Australie had ik een leuk gesprek. Ik betaalde per ongeluk voor de Australische vrouw en ze gaf te veel geld terug: daar mocht ik een ijsje van kopen.
Ik begon aan de route door de oude stad die in mijn Lonely Planet werd omgeschreven. Ik verdwaalde al snel... De route bracht me door steegjes met kleine deurtjes en voor ik het wist stopte ik mijn Lonely Planet weg en begon te dwalen. Ik kwam uit op een plein en dit stond gelukkig in mijn boekje.

13. Geld halen in Myanmar. Deze keer geen ATM of kantoor. Nee, we haalden geld in iemand keuken/garage. We wachtten tien minuten tot de man het licht aan deed in zijn achtertuin en we naar binnen mochten. We vormden een rij en zochten ons in te wisselen geld, terwijl de man dikke pakken Kyat tevoorschijn haalde.

14. Mijn eerste binnenlandse vlucht. Best een beetje eng, zo een propellor.

15. Zonsondergang en zonsopgang in Bagan, Myanmar. Ongelooflijk hoe de kleur van de lucht elke minuut verandert en hoe de schaduwen van de honderden tempels steeds langer worden...

16. Zandduinen van Mui Ne, Vietnam. Achterop een quad de duinen verkennen, keihard Valery van Amy Winehouse meezingen in de jeep.

17. De meest verschrikkelijke busrit richting Dalat. Ik wachtte anderhalf uur tot de bus kwam, die uiteindelijk ook veel kleiner was dan verwacht. Ik trok mijn rugzak ik de bus en zette hem naast de chauffeur. Toen begon de rit... De weg van Mui Ne naar Dalat was niet bepaald recht en de chauffeur nam geen moeite om te remmen. Met volle snelheid reden we over hobbels en door bochten, waarna ik voor het eerst in lange tijd weer wagenziek was.

18. Canyoning in Dalat. Vooral de laatste afdaling zal ik nooit vergeten: ‘De wasmachine’. Na twee meter afdalen moest ik gaan hangen in mijn harnas, zodat ik mezelf langzaam kon laten zakken in een waterval. Ik gilde, want dit was inderdaad een wasmachine. Ik belande tussen de rotsen en de waterval en bleef hier een tijdje hangen met mijn voeten in het water. Ik liet, zoals mij verteld was, het touw los en ik werd vijf seconden onder water gedrukt. Ik kwam boven en kreeg de slappe lach van de adrenaline.

19. Met de scooter over de Hai Van Pass rijden. De mannen van Topgear gingen ons voor, maar zij hadden mooi weer... We reden van Hoi An naar Hue over de hoge Hai Van Pass langs het water. Daarna behoorlijk hard over de kilometer lange snelweg...

20. Te laat komen voor een grot. Ja, ik kwam te laat voor een grot. Nadat ik twee dagen ziek was geweest, huurde ik een scooter om naar Paradise Cave te gaan in Phong Nha. Het regende (alweer) maar ik genoot ontzettend van de rit. Ik reed door het Lord of the Rings-achtige landschap, maar kwam drie minuten te laat bij de grot.

21. De bus van Phong Nha naar Ninh Binh. Laten we hier, net als de busrit, kort over zijn. De busrit duurde uiteindelijk minder lang dan verwacht en we kwamen om vier uur ’s nachts aan in een verlaten stad.

22. Halong Bay. Voorop een schip staan, terwijl de prachtige eilanden van de baai langskomen als een soort sprookje. Wind in mijn haren. De hoogste berg beklimmen en op de steile randen klimmen.

23. Frankrijk in Azie. Luang Prabang in Laos was een paradijs. Er waren weinig scooters en het was er schoner dan overal waar ik was geweest. En dan de watervallen... Wauw, zo mooi.